Neşeli Günler...

Daha iki yıl öncesine kadar her Anneler günün de hüzünlenir ve ağlardım. Şimdiler de ise, Annemi her andığım da yüzümde kocaman bir gülümseme beliriyor. Artık ağlamıyorum... Annem dini bütün bir insandı. Sekiz yaşından beri namaz kılan, son derece dürüst, hak yemeyen, dedikodu yapmayan, ön yargıları ve yargıları olmayan, herkesi olduğu gibi kabul eden şen şakrak hayat dolu neşeli ve bir o kadar bilgili ve modern bir kadındı. Ev işlerini bitirdikten sonra, babacığımın yapmış olduğu müthiş çiçeklerle donatılmış balkonumuzda benim okuldan dönüşümü, ablamın işten çıkışını beklerdi. Beklerken boş durmaz bol bol bulmaca çözerdi :) Bulmacalarda İ harfinin noktasını yandan yapıldığını annemden öğrenmiştim :) Bende çözerken hala öyle yapıyorum :) Öyle güzel öyle mutlu anılarımız var ki... Evet, belki yanım da değil ama aslın da yanımda kalbimde ve müthiş eğlenceli anılarım da... Dürüstlük, ilkeli olmak, ahlaklı olmak, yalan söyleyememek, hak yememek, iki yüzlü olmamak, dedikodu yapmamak... bütün bunların haricin de öğrettiği en önemli şey ise, Hayatı sevmek... İşte ! Bugün, olmadığı halde hala mutluysam, yaşama dört elle sarılıyorsam, neşeliysem Anneciğimin sayesin de... Çocuklarımıza hayatı sevmeyi, sevmenin ne demek olduğunu öğretelim. Hepinizin Anneler Gününü canı yürekten kutlarım... Daima sevmeyi bilenlere...